Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Wąbrzeźnie przekazuje „Rozporządzenie z dnia 7 stycznia 2021 w sprawie zwalczania wysoce zajadliwej grupy ptaków (HPAI) na terenie powiatu grudziądzkiego, brodnickiego i wąbrzeskiego”

Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Wąbrzeźnie przekazuje ważne komunikaty z Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy

Walczymy z fałszywymi informacjami

Wytyczne MEiN, MZ i GIS dla klas 1-3 szkół podstawowych

Rusza kampania #SzczepimySię

Od 15 stycznia rusza rejestracja na szczepienia przeciw COVID-19 dla seniorów

Coraz więcej Polaków deklaruje chęć zaszczepienia przeciw COVID-19

W dniach 12, 14, 15..01.2021r odbędą się dobrowolne wymazy nauczycieli klas I-III szkół podstawowych oraz pracowników administracyjnych w/w szkół w kierunku obecności SARS-CoV-2. Badania odbędą się w punkcie DRIVE THRU Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej NOWY SZPITAL Sp. z o. o. w Wąbrzeźnie (oznakowany kontener znajdujący się za budynkiem Wąbrzeskiego Domu Kultury).

DOKUMENTY, KTÓRE NALEŻY ZABRAĆ NA WYMAZ:

– DOWÓD OSOBISTY

– OŚWIADCZENIE – ZGODĘ NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

– SKIEROWANIE NA WYMAZ (OPATRZONE PIECZĘCIĄ SZKOŁY)

DOKUMENTY DO POBRANIA  ZE STRONY INTERNETOWEJ PSSE w WĄBRZEŹNIE: www.pssewabrzezno.pl

WAŻNA INFORMACJA!

BADANIEM NIE MOGĄ BYĆ OBJĘCI OZDROWIEŃCY (OSOBY, KTÓRE PRZECHOROWAŁY SARS-CoV-2  i MIAŁY POZYTYWNY WYNIK TESTU) ORAZ OSOBY AKTUALNIE OBJĘTE IZOLACJĄ DOMOWĄ.

W załączeniu harmonogram poboru dla poszczególnych szkół, zasady postępowania przed poborem wymazu, zgoda na przetwarzanie danych osobowych, zlecenie na badanie.

W 2020 roku w województwie kujawsko – pomorskim odnotowano 50 przypadków nowo wykrytych zakażeń HIV (9 kobiet, 41 mężczyzn). Najmłodszą, zarejestrowaną w tym okresie osobą z HIV był noworodek zakażony drogą wertykalną (z matki na dziecko),natomiast najstarszą osobą, u której wykryto zakażenie był 60-letni mężczyzna.
Tylko 32% nowo zarejestrowanych zakażonych (tj. 16 osób) podało prawdopodobną drogę zakażenia – były to kontakty seksualne (9 – homoseksualnych, 3 – heteroseksualne), 2 osoby zakażeniu uległy poprzez stosowanie narkotyków drogą dożylną, a dwoje dzieci nabyło zakażenie HIV wertykalnie.
W 2020 roku odnotowano 9 zachorowań na AIDS (1 kobieta i 8 mężczyzn). Niemal wszystkie osoby, u których rozpoznano AIDS w tym okresie, nabyły zakażenie drogą kontaktów seksualnych (5 – homoseksualnych,
3 – heteroseksualnych). Ogółem od początku rejestracji (tj. od 1985 r.) do 1 grudnia 2020 r. w województwie kujawsko-pomorskim odnotowano 982 osoby zakażone HIV i 211 chorych na AIDS. Z powodu choroby zmarło 96 osób.

Choroby zakaźne cały czas zagrażają naszemu zdrowiu i życiu. Najskuteczniejszym i najbezpieczniejszym sposobem ochrony przed tymi chorobami, powikłaniami związanymi z nimi, trwałym uszczerbkiem zdrowia lub śmiercią z ich powodu są szczepienia ochronne.

Przy okazji Ogólnopolskiego Dnia Szczepień resort zdrowia po raz kolejny przypomina, że szczepionki należą do najściślej kontrolowanej grupy produktów leczniczych dostępnych na rynku. Podlegają rygorystycznej kontroli w czasie ich rejestracji i cały czas są kontrolowane wszystkie serie szczepionek wprowadzanych na rynek – szczególnie pod względem występowania działań niepożądanych.

Eksperci oceniają, że około 122 milionów osób zawdzięcza życie szczepionkom – bez nich nie mieliby szansy przeżyć nawet okresu dzieciństwa.

Każdego roku na świecie jest podawanych około miliarda dawek szczepionek, które ratują przed śmiercią 2-3 miliony osób. Dane epidemiologiczne są jednoznaczne – warto się zaszczepić, żeby uniknąć groźnej choroby zakaźnej i związanych z nią powikłań, które mogą doprowadzić nawet do zgonu.

W Polsce mamy mamy wciąż wysoki stan zaszczepienia populacji (93-98%). Szczepienia chronią nie tylko osoby zaszczepione (które uzyskują odporność indywidualną), lecz także całe społeczeństwo – tworzy się tzw. odporność zbiorowiskowa.

Aby tak się stało, potrzeby jest wysoki procent zaszczepionych osób. Dzięki temu chronione są także osoby, które:

• nie mogą być szczepione ze względu na przeciwwskazania zdrowotne,
• nie wykształciły odporności immunologicznej pomimo prawidłowo przeprowadzonego szczepienia.

Szczepienia mogą całkowicie wyeliminować choroby zakaźne (tzw. eradykacja)
Szczepionki chronią nas przed 26 chorobami zakaźnymi. Dzięki masowym programom szczepień zlikwidowaliśmy jedną z najgroźniejszych chorób zakaźnych – ospę prawdziwą.

Ten sukces stał się inspiracją dla WHO do opracowania kolejnych programów dotyczących odry, różyczki i porażenia dziecięcego (poliomyelitis).

Szczepienia

Szczepienia ochronne są najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym sposobem ochrony dziecka przed wieloma groźnymi chorobami zakaźnymi. Nowoczesne szczepionki są dobrze tolerowane, a efekty uboczne występują bardzo rzadko.

Pamiętaj, że szczepienia są tańsze niż leczenie powikłań chorób zakaźnych, a szczepienia obowiązkowe są bezpłatne.

Szczepienia jako czynniki przeciwepidemiczne

Regularne stosowanie szczepień ochronnych na masową skalę wpływa na zahamowanie krążenia zarazków. Ogranicza więc lub uniemożliwia szerzenie się chorób zakaźnych i zakażeń. Dzięki obowiązkowym szczepieniom udało się zmniejszyć zapadalność na groźne i powszechne niegdyś choroby, takie jak krztusiec czy błonica. Badania nad szczepionkami i wprowadzaniem nowych rodzajów szczepionek, hamują rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych.

Szczepienie dziecka u lekarza

1. Przed każdym szczepieniem lekarz bada dziecko, aby stwierdzić, czy może być zaszczepione.  Lekarz może zlecić dodatkowe badania, które potwierdzą stan zdrowia dziecka lub skierować je na konsultację do specjalisty.
2. Lekarz może też zdecydować o zmianie terminu szczepienia lub o niezaszczepieniu dziecka ze względu na stan zdrowia.
3. Lekarz decyduje o odstępach między kolejnymi szczepieniami.
4. Dzieci, które nie mogły być systematycznie szczepione w pierwszym roku życia, mają tzw. indywidualny kalendarz szczepień, tworzony przez ich lekarza.

Niezaszczepione dziecko jest bardziej narażone na choroby zakaźne i związane z nimi powikłania, niż dziecko, które jest szczepione.

Czy szczepienie może wywołać niepożądany odczyn

Szczepienia zwykle nie wywołują powikłań.  Jednak czasem  po szczepieniu u dziecka mogą wystąpić:

• podwyższona temperatura,
• obrzęk w okolicy podania szczepionki,
• niechęć do jedzenia lub luźny stolec.

Gdy objawy po szczepieniu niepokoją rodziców, należy natychmiast zgłosić się z dzieckiem do lekarza.

Warto wiedzieć

• Szczepienia ratują życie.
• Epidemie chorób zakaźnych nadal stanowią poważne zagrożenie, pomimo zmniejszenia zapadalności na groźne i powszechne niegdyś choroby.
• Choroby, którym można zapobiegać za pomocą szczepień ochronnych, nadal prowadzą do zgonów.
• Za pomocą szczepień można wyeliminować choroby zakaźne.

Źródło: www.mz.gov.pl

Światowy Dzień AIDS obchodzony jest już od 1988 roku. W Polsce połączony jest z ogólnopolską kampanią społeczną dotyczącą profilaktyki HIV/AIDS.

HIV jest skrótem od angielskiego określenia dla wirusa wywołującego brak odporności immunologicznej (Human Immunodeficiency Virus).
Nasz organizm wyposażony jest w mechanizm obronny – system immunologiczny,który zwalcza atakujące nas infekcje oraz choroby. HIV powoli osłabia ten system, aż do jego ostatecznego zniszczenia. Wirus może przez wiele lat dokonywać uszkodzeń w systemie immunologicznym, zanim osoba zakażona zacznie chorować. Osoba żyjąca z HIV może mieć dobre samopoczucie i nie wiedzieć nawet o tym, że jest zakażona wirusem. To, że ktoś jestzakażony HIV, nie musi oznaczać, iż ma AIDS ani że wkrótce będzie poważnie chory.   

AIDS jest skrótem od angielskiego określenia dla nabytego zespołu niedoboru odporności (Acquired Immune Deficiency Syndrome).

AIDS nie jest pojedynczą chorobą, lecz zespołem objawów różnych chorób, które w charakterystyczny sposób atakują osoby zakażone HIV. Wiele z tych chorób występuje powszechnie i nie są one specjalnie szkodliwe dla osób z nieuszkodzonym systemem immunologicznym. Niemniej jednak dla kogoś, kto ma poważnie uszkodzony system odpornościowy, niektóre z tych chorób mogą być nawet śmiertelne. Lekarze posługują się listą tak zwanych warunków określających występowanie AIDS. W przypadku, gdy u kogoś zakażonego HIV rozwinie się stan chorobowy określony jako czynnik warunkujący AIDS, zostaje uznany za chorego na AIDS. Niektóre z opisanych stanów wiążą się z poważnymi chorobami. Inne natomiast są mniej groźne dla ogólnego zdrowia pacjenta. W wielu przypadkach, nawet gdy system odpornościowy jest poważnie uszkodzony oraz gdy wiadomo już, że mamy do czynienia z AIDS, duża liczba osób czuje się na tyle dobrze, aby wykonywać swoją normalną pracę. Z naszej dotychczasowej wiedzy wynika, że przeważająca większość osób zakażonych HIV ostatecznie choruje na AIDS. Czas trwania tego procesu jest różny i zależy od wielu indywidualnych czynników organizmu.

W jaki sposób można zakazić się HIV?
Istnieją trzy główne drogi zakażenia HIV.

• Podczas kontaktów seksualnych bez zastosowania zabezpieczenia
• Przez przedostanie się zakażonej krwi innej osoby do naszego krwioobiegu.
  Dzieje się tak często, gdy strzykawki i igły są wykorzystywane nie jednorazowo lub poprzez transfuzję krwi, szczególnie w krajach, gdzie zapasy krwi nie zostały przebadane na obecność HIV.
• W czasie ciąży, podczas porodu lub karmienia dziecka piersią przez matkę zakażoną HIV.

W NORMALNYCH, CODZIENNYCH KONTAKTACH (ZARÓWNO ZAWODOWYCH, JAK I TOWARZYSKICH) NIE MA RYZYKA ZAKAŻENIA SIĘ HIV.

HIV nie zakazimy się:

• Poprzez dotykanie drugiej osoby, podawanie ręki, ściskanie lub całowanie nowo
  poznawanej osoby. Łzy drugiej osoby także nie spowodują zakażenia HIV.
• Nie można zakazić się wirusem poprzez pływanie w tym samym basenie, korzystanie ze wspólnej toalety, dzielenie się jedzeniem, wspólne korzystanie ze sztućców, naczyń, ręczników oraz książek.
• Można bez obaw mieszkać w jednym mieszkaniu, domu lub razem pracować.
• HIV nie przenosi się poprzez kaszel lub kichanie.
• Nie można zakazić się HIV od psów, kotów lub innych zwierząt.
• Ukąszenia komarów bądź innych owadów nie rozprzestrzeniają zakażenia HIV.

Możliwe natomiast jest zakażenie się HIV poprzez korzystanie ze wspólnej maszynki do golenia lub szczoteczki do zębów ze względu na to, że może znajdować się na nich krew – nawet, jeżeli nie widać jej gołym okiem.

Kiedy zdecydować o zrobieniu testu na HIV?
Zrobienie sobie testu jest bardzo osobistą decyzją. Jedynie bezpośrednio zainteresowana osoba powinna zadecydować o tym, czy wykonać to badanie oraz bardzo poważnie przemyśleć swoje postanowienie.
Poznanie prawdy i stwierdzenie, że jest się zakażonym HIV może całkowicie zmienić nasze
dotychczasowe życie. Bardzo istotna jest wówczas pomoc doświadczonego lekarza lub innej osoby profesjonalnie zajmującej się poradnictwem w tej dziedzinie. Uświadomi ona w pełni, co oznacza przeprowadzenie testu.

Na czym polega test na HIV?
Test polega na badaniu próbki krwi pobranej zazwyczaj z żyły na przedramieniu. Próbkę krwi przesyła się następnie do laboratorium w celu przeprowadzenia testu na obecność przeciwciał HIV.
Wyniki testu znane są zwykle po upływie tygodnia, choć niektóre przychodnie oferują możliwość odebrania wyników badania już następnego dnia. Jeżeli sądzisz, że mogłeś zakazić się HIV, powinieneś skorzystać z porady lekarza. Test wykrywa obecność lub brak przeciwciał anty-HIV w naszej krwi.
Przeciwciała wytwarzane są przez nasz system immunologiczny jako odpowiedź organizmu
na zakażenie. Mają za zadanie zwalczanie wszelkich czynników chorobowych. Zadaniem testu jest stwierdzenie, czy nasz organizm wyprodukował przeciwciała – reakcję na obecność HIV.

Test nie stwierdza AIDS, daje nam jedynie odpowiedź, czy zostaliśmy zakażeni HIV. Test nie odpowie na pytanie, czy mamy AIDS.Również w przypadku, gdy zostało wykryte zakażenie HIV nie można określić, kiedy nastąpi u badanej osoby rozwój AIDS.

Z zakażeniem HIV można żyć wiele lat, średnio 10 – 12, bez żadnych objawów. W tym czasie wirus niszczy wolno i systematycznie układ odpornościowy. Jeżeli osoba zakażona HIV wie o swoim zakażeniu, możliwe jest wczesne objęcie jej opieką lekarską i rozpoczęcie leczenia, zanim HIV zniszczy układ odpornościowy i przestanie chronić przed tak zwanymi infekcjami oportunistycznymi, które zwykle nie zagrażają osobom zdrowym. Dostępne obecnie leki antyretrowirusowe nie usuwają wprawdzie wirusa z organizmu, ale hamują jego namnażanie się. Zapobiega to dalszemu niszczeniu układu immunologicznego, pozwala też na jego odtworzenie.
Leki wydłużają życie z HIV, a także życie po rozpoznaniu AIDS, który jest ostatnim stadium infekcji. Jeśli kobieta, planująca zajście w ciążę lub będąca w ciąży, świadoma jest zakażenia HIV i pozostaje pod opieką, zarówno lekarza położnika, jak i specjalisty, zajmującego się problemem HIV, ma ogromne szanse za urodzenie zdrowego dziecka.

Nie żyj w niepewności.Wykonaj test na HIV.

Szczegółowych informacji na temat problematyki HIV/AIDS oraz testów na HIV udzielają:
•    wojewódzkie stacje sanitarno epidemiologiczne
•    Ogólnopolski Telefon Zaufania AIDS, tel.: 22 692 82 26; 801 888 448
•    AIDS – Zielona Linia, tel. 22 621 33 67
•    Poradnia Internetowa HIV/AIDS: www.aids.gov.pl

Źródło: www.aids.gov.pl 

Podstawowe informacje epidemiologiczne

HIV i AIDS w Polsce – dane od początku epidemii (1985 r.) do 30 grudnia 2019 r. roku

25 544  zakażonych ogółem

3 751 ma AIDS

1 428 chorych zmarło

Więcej na ten temat:   www.pzh.gov.pl

Na koniec października 2020 r. leczeniem ARV objętych było około 13 351 pacjentów, w tym 96 dzieci i 48 kobiet w ciąży. Leczenie jest prowadzone  i finansowane w ramach programu zdrowotnego Ministra Zdrowia p.n. „Leczenie antyretrowirusowe osób żyjących z wirusem HIV w Polsce na lata 2017 – 2021”.

(dane KC ds. AIDS)

Na świecie żyje 38 mln osób z HIV/AIDS, w 2019 r. zakażenie HIV rozpoznano u 1,7 mln osób, 690 tys. osób zmarło z powodu chorób związanych z AIDS.

World AIDS Day, December 1, 2020

wprowadzono: 01.12.2017

zaktualizowano: 26.12.2020

Źródło: www.aids.gov.pl

Już po raz 8. rozpoczyna się Europejski Tydzień Testowania (ETT). Jest to ogólnoeuropejska kampania, której głównym celem jest zachęcenie większej liczby osób do sprawdzenia swojego statusu serologicznego w kierunku HIV.

Punkty Konsultacyjno-Diagnostyczne działają we wszystkich województwach, a ich lista dostępna jest na stronie https://aids.gov.pl/pkd/. W związku z pandemią w Punktach obowiązują zalecenia dla klientów.

W PKD badanie w kierunku HIV można wykonać bez skierowania, bezpłatnie i anonimowo.

Źródło: www.aids.gov.pl

Dzień ten, przypadający w trzeci czwartek listopada, ma już ponad 30-letnią tradycję. Pomysł zrodził się w USA w Californii, gdzie w 1974 roku zachęcono ponad milion palaczy do odstawienia papierosów na jeden dzień. Oczywiście 24 godziny nie wystarczą – mają jedynie zachęcić do całkowitego porzucenia nałogu. Z czasem do walki z tytoniem dołączył cały świat – zaczęły pojawiać się podobne inicjatywy, jak na przykład Dzień bez Papierosa (obchodzony 31 maja).

Na całym świecie tytoń zabija ponad 5 milionów osób każdego roku – w tym ponad 600 tysięcy osób, które palą biernie, wdychając dym osób palących w najbliższym otoczeniu. Choć śmiertelne skutki tego nałogu są powszechnie znane, głównym problemem związanym z rzucaniem palenia jest fakt, iż papierosy zabijają powoli – palacz może nie odczuwać skutków swojego nałogu przez wiele lat. Niestety, kiedy już się pojawią, często bywa za późno.

Choć ostrzeżenia „Palenie zabija” widoczne jest na każdej paczce papierosów, informacja ta – z racji swojej powszechności – szybko traci swój wydźwięk. Jak się jednak okazuje, dość skuteczne są „odstraszacze” graficzne – na przykład zdjęcia, nieraz makabryczne, zniszczonych organów wewnętrznych skutecznie zniechęcają młodzież do sięgania po papierosy oraz zwiększają liczbę palaczy, którzy decydują się zerwać z nałogiem. W wielu krajach – również w Polsce – wprowadza się współcześnie zakazy palenia w miejscach publicznych. Niestety, jak wskazuje badanie CBOS-u, zmiany te nie wpłynęły na zmniejszenie liczby palaczy. Zakazy odgórne ogrywają zwykle niewielką rolę – znacznie lepiej działa bowiem motywacja wewnętrzna, którą każdy powinien odnaleźć w sobie. Każdy palący, czyli co trzeci Polak.

Dym tytoniowy składa się z prawie 4.000 związków chemicznych, z tego ponad 40 to substancje rakotwórcze. Ich działanie nie jest ograniczone jedynie do palaczy tytoniu, ale także dotyczy wszystkich tych osób, które przebywają w pomieszczeniach, gdzie występuje dym tytoniowy.

Oto przykłady niektórych substancji występujących w dymie tytoniowym:

• aceton – rozpuszczalnik, składnik farb i lakierów,
• amoniak – stosowany w chłodnictwie, składnik nawozów mineralnych,
• arsen – stosowany jako popularna trutka na szczury i inne gryzonie,
• benzopiren – związek o właściwościach rakotwórczych, wykorzystywany w przemyśle chemicznym,
• butan – gaz pędny, używany do wyrobu benzyny,
• chlorek winylu – związek używany np. do produkcji plastiku posiadający właściwości rakotwórcze,
• ciała smołowate – są odpowiedzialne za powstawanie nowotworów złośliwych u człowieka,
• cyjanowodór – kwas pruski, gaz używany przez hitlerowców w komorach gazowych do masowego ludobójstwa,
• DDT – insektycyd polichorowy,
• dibenzoakrydyna – używana przy produkcji barwników,
• dimetylonitrozoamina – związek wykorzystywany w przemyśle chemicznym,
• fenole – niszczą rzęski nabłonka wyściełającego oskrzela,
• formaldehyd – związek stosowany m.in. do konserwacji preparatów biologicznych,
• kadm – silnie trujący metal o właściwościach rakotwórczych,
• metanol – silne trujący związek chemiczny, używany do produkcji benzyn silnikowych,
• naftyloamina – wchodzi w skład barwników, używanych w przemyśle drukarskim,
• nikotyna – działa obkurczająco na ściany naczyń krwionośnych (w tym także naczyń wieńcowych zaopatrujących serce), zwiększa ciśnienie krwi, jest odpowiedzialna za niefizjologiczne przyspieszenie akcji serca oraz zaburzenia jego rytmu, wpływa również negatywnie na gen p53, który powstrzymuje niekontrolowany rozwój komórek, czyli powstawanie nowotworów,
• piren – związek używany w syntezie organicznej,
• polon – pierwiastek radioaktywny,
• tlenek węgla (czad, CO) – zmniejszając zawartość tlenu we krwi, w znaczny sposób utrudnia pracę serca i dotarcie tlenu do różnych części i narządów organizmu człowieka,
• toluidyna – stosowana w syntezie chemicznej,
• uretan – związek o właściwościach rakotwórczych.

Zanim powstanie papieros, do tytoniu dodaje się wiele aromatów, a także substancji konserwujących, często o nieznanym, utajnionym przez producentów składzie chemicznym. Na przykład specjalne sole powodują, że papieros stale się tli, amoniak zmieniając pH biologicznie uaktywnia nikotynę, cukier i lukrecja poprawiają smak, a gliceryna dłużej zachowuje świeżość tytoniu.

Choroby mające istotny związek z paleniem tytoniu:

•     nowotwory złośliwe: płuc, wargi, języka, jamy ustnej, przełyku, krtani, pęcherza moczowego, nerki, trzustki
•     choroby układu sercowo-naczyniowego: choroba niedokrwienna serca, zawał serca, miażdżyca naczyń krwionośnych, nadciśnienie tętnicze
•     choroby układu oddechowego: przewlekłe zapalenie oskrzeli, gruźlica
•     choroby układu nerwowego: udar mózgu
•     choroby układu pokarmowego: wrzody żołądka oraz dwunastnicy, przepukliny jelitowe

Wdychanie dymu tytoniowego, czyli bierne palenie, jest równie niebezpieczne jak samo palenie. Boczny strumień dymu tytoniowego zawiera 35 razy więcej dwutlenku węgla i 4 razy więcej nikotyny niż dym wdychany przez aktywnych palaczy. Specjaliści odnotowują wiele przypadków zachorowań na choroby odtytoniowe wśród osób, które nigdy nie paliły tytoniu. Wdychanie bocznego strumienia dymu tytoniowego (ulatniającego się z papierosa) lub dymu wydychanego przez palaczy, zwiększa ryzyko wystąpienia raka płuc i chorób serca (np. choroby niedokrwiennej serca) u osób niepalących.
Boczny strumień dymu tytoniowego zawiera także wiele substancji alergizujących, powodujących łzawienie oczu, podrażnienie błony śluzowej nosa, kaszel, nawracające zakażenia układu oddechowego, a także uczulenia i w konsekwencji astmę.
Bierne palenie niesie więc za sobą identyczne skutki zdrowotne, co aktywne palenie papierosów. Powoduje nieżyt oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie zatok obocznych nosa, wysiękowe zapalenie ucha, obturacyjne zapalenie oskrzeli i astmę oskrzelową.

Dlaczego rzucenie palenia jest takie trudne?

1.    Nawet osobom, które mają silną motywację, trudno jest zerwać z paleniem, ponieważ zawarta w tytoniu nikotyna mocno uzależnia. Nikotyna w przeciwieństwie do heroiny czy kokainy, nie wywołuje widocznego odurzenia, toteż łatwo zlekceważyć jej siłę działania.
2.    Palenie jest czynnością nawykową. Oprócz tego, że palacze są uzależnieni od nikotyny, często mają swój utarty, wielokrotnie powtarzany nawyk postępowania.
3.    Palenie jest nieodłącznym elementem codziennego życia. Potwierdza to fakt, iż przemysł tytoniowy wydaje rocznie prawie 6 mld dolarów na kampanie reklamowe papierosów.
4.    Wyroby tytoniowe są sprzedawane legalnie i niemal wszędzie dostępne. Większość z nas jest stale narażona na kontakt z jakimś palaczem. Od tych wpływów nie sposób się odizolować.

Główne objawy towarzyszące rzucaniu palenia

Rozdrażnienie, niepokój, depresja. Uświadom sobie, że wszystkie te objawy są przejściowe i żaden z nich nie stanowi zagrożenia dla życia, w przeciwieństwie do kontynuowania palenia!

Rzucamy palenie, czyli 15 sposobów na przetrwanie trudnych chwil:

1.    W ciągu pierwszych dni po rzuceniu palenia staraj się spędzać jak najwięcej wolnego czasu w miejscach, gdzie palenie jest zabronione.
2.    Pij duże ilości wody (niegazowanej) i soków owocowych.
3.    Staraj się unikać alkoholu i innych rzeczy, związanych często z paleniem papierosów.
4.    Jeśli nie wiesz, co robić z rękami, naucz się zajmować ręce innymi przedmiotami.
5.    Jeśli brakuje Ci trzymania czegoś w ustach, spróbuj żuć gumę lub ssać cukierki.
6.    Śpij długo.
7.    Stosuj właściwą dietę. Przynajmniej przez 6 miesięcy ogranicz spożycie mięsa, tłuszczów zwierzęcych, cukru, mocnej kawy i piwa.
8.    Uprawiaj sport.
9.    Przebywaj dużo na świeżym powietrzu.
10.  Unikaj przemęczenia.
11.  Rozmawiaj o swoim sukcesie (kłopotach) z rodziną, przyjaciółmi.
12.  Unikaj spotkań z palącymi osobami.
13.  Wierz, że uwolnisz się od nałogu.
14.  Bądź w kontakcie z osobą, która chce i może Ci pomóc.
15.  Staraj się być zajęty, pracuj intensywnie, ale w zorganizowany sposób.

Źródło: www.fundacjapromocjazdrowia.pl